Üniversite yıllarımda hocalarımız bize bir tez konusu hazırlamamız için ödev yazmalarımızı istamişler di, bende herkesin yazdığından daha farklı bir konu ele almayı düşünmüştüm çünkü hayatım boyunca hep farklı olmuştum burddada farklı olma yollarına girdim. Düşündum durdum ve bir gece aklıma geldi o zamanlar da avcılarda oturuyordum. Arada bir geç eve gittiğimde yolda çalışan travestileri görüyordum ve hep merak ediyordum yaşam biçimlerini. neden tez konum olmasınki yaşam biçimleri. buraya kadar iyide nasıl irtibata geçeceğimi bilemiyordum ya beni terslerlerse çünkü medyanın yansıtmış olduğu okadar kötü bir travesti imajı var ki cesaretimi toplamalıydım ve farklı bir konu işlemek zorunda bırakmıştım kendimi adeta.bu konuyu hocalarımla paylaştım neden olmasın dediler tek sorunum kalmıştı nasıl iletişime gececeğim.Sosyal medya hesaplarımdan araştırmaya başladım ve karşıma şişli travestileri diye bir gurup çıktı ordan bi kaç tanesine mesaj yoluyla ulaşmaya çalıştım bi kaçından ters tepki aldım belkide kendilerice haklıydılar belki kimse hiç bu kadar ılımlı yaklaşmamıştı onlara … Nihayet birinden olumlu cevap aldım evlerine davet ettiler bizde üç arkadaştık evinin adreslerini verdi hala içimden fırtınalar kopuyordu açıkçası içimde hala bi takım korkular vardı gidiple gitmememek arasında ama gitmeliydim zoru başarmalıydım.Kapıyı çaldık ve kapı açıldı mütevazi bir ses tonu hoş geldiniz çocuklar deyip bize oturmamız için yer gösterdi benim korkumun yerini bu sefer heyecan almıştı çok kibar ve nazikti bizi kırmamak için kelimelerini seçiyordu adeta hemen bişey içermisiniz dedi zaten çayıda hazırdaydı konuştukça heyecanımı yeniyordum evide çok temiz ve düzenliydi,derken yavaş yavaş sorularımızı sormaya başladık yine kibarlığından ödün vermiyordu.o kadar sorular sordukki oda bıkmadan cevapladı ama bir sorumuzda gözleri adeta doldu ve göz yaşları sel oldu aslında pişman oldum bilseydim sormazdım.Soru şöyleydi anenizle görüşüyormusunuz? buğulu gözlerle cevap vermeye çalıştı bel ki onun için en zor soruy du anem yaşasaydıda görseydim dedi çünkü annesini yıllardır görmemişti ve ölüm haberinide yıllar sonra duymuştu ne acı demi göremediği annesinin cenazesinde bile bulunamamıştı trans kadın ölümlü dünya diyoruz ya hep ama böyle bir ölümü kabullenemiyordu travesti arkdaş benim artık hiç ne korkum nede heyecanım kaldı çünkü artık benimde beynimdeki o kötü travesti imajı gitmişti.Normal bir aile yaşantısı gibi yaşıyordu evde bir bekar evi havası yoktu hatta ısrar etti yemeğe kalın diye o kadar vaktimizin olmadığını söyledik ve ayrılmak için müsade istedik ayrılınca travestilerinde normal bir yaşam sürdüğünü gördüm ve okuldaki arkadaşlarımlada paylaştım o yılki tezim olumlu yönde baya bir tepki almıştı okulda…